Gelukkig gaat het treinverkeer hier net zo soepel als in Nederland. Na een paar denkbeeldige haltes in de weilanden hadden we uiteindelijk nog maar 10 minuten om over te stappen op Lille

Wat heel lang lijkt, tenzij je naar een ander station moet lopen. Maar met een paar sprintjes hebben we gelukkig de reserveerde trein kunnen halen! En was onze enige optie om nog jn Parijs aan te komen gelukt!

Aangekomen in Parijs hebben we onze gewoonte erin gehouden en zijn we de eerste beste Mac Donalds ingelopen. Genietend van ons ontbijt om 15 uur hebben we een plan gemaakt. Aangezien we pas 19 uur in onze kamer konden, moesten we samen met onze tassen de stad gaan verkennen, heerlijk in 30 graden.

Op het station maar gelijk metro tickets gekocht voor de gehele tijd dat we in Parijs zijn. Zo zijn we eerst naar de Sacre coeur gegaan. Waar we in zo’n 30 graden met een 100 kilo tas op de rug 2000 straptredes omhoog moesten slenteren om bij de Sacre Coeur te komen. Boven aangekomen was het uitzicht het wel waard. En hadden we gelijk onze macdonalds burgers eraf gesport.

Na een paar selfies en wat rondjes om de sacre coeur en de marktjes zijn we richting ons appartement gegaan met se metro. Tot nu toe gaat al het reizen nog verbazingwekkend goed, deze uitspraak klop ik gelijk af.

Aangekomen hij ons appartement, werden we heel ongemakkelijk ontvangen. Gelukkig zag het er super schattig uit en perfect gelegen om via de metro overal te komen. Vervolgens zijn we lekker gaan slapen, aangezien het een vermoeiende reisdag was.

Hier hebben lekker rondgedwarreld en zijn we richting de Palais of Challot gelopen. Waar je vanaf de trappen een prachtig uitzicht had op de Eiffeltoren!

Vervolgens zijn we naar de grand palace en de petit palace geweest. Die straat hebben we vervolgens uitgelopen om naar de hotel des invalides te komen.

Vanaf hier hebben we weer een metro genomen naar de Concorde en zijn we via de enorme tuinen blijkbaar doorgelopen naar het Louvre

Via de metro waar we een poepende oude vrouw hebben gespot zijn we doorgegaan naar de notre dame. Waar we via een snellopende rij binnen een paar minuten in de notre dame waren.

En om niet te vergeten zijn we natuurlijk ook bij de Arc the triomph geweest

Uiteindelijk thuis aangekomen bleek dat we 21,2 km hadden gewandeld, oftewel 28923 stappen!

In de avond zijn we vervolgens heel romantisch met zijn tweeen naar de Eiffeltoren met zonsondergang geweest om de lichtshow te zien. Ook was er een groep mensen salsa aan het dansen op het plein voor de Eiffeltoren. Dat maakte de hele sfeer die er hing af

Na een paar uurtjes zijn we met kloppende voeten \240met de metro terug naar het appartement gegaan.

Uit de sacre coeur hebben we nog even op de trappen gezeten om te genieten van ons uitzicht. Ook hadden we een gekke monnik op het plein die lachend met een karton bordje rond liep. Op het bordje stond: ”J’aime Jesus”. Ook was er een zanger met een gitaar die voor een mooie sfeer zorgde op het plein. Allemaal schoolkinderen zongen samen met hem op despacito. En aan het eind van het lied wilde de monnik zelfs een selfie met de zanger maken. SINDS WANNEER HEBBEN MONNIKKEN MOBIELTJES?

Ook was het leuk om te zien hoe de Franse alle souverniers en waterflessen proberen te verkopen. En hoe snel ze weer weg zijn als er politie te zien is.

De rest van de middag zijn we naar de dierentuin in Parijs geweest. Een mooie, schone \240en rustige dierentuin waarbij je dicht bij de dieren komt. Wel was het erg kleinschalig, maar we hebben een leuke en rustige middag gehad.

Terug in onze kamer hebben we onze voeten laten uitrusten van alle heftige kilometers die we de afgelopen dagen hebben afgelegd

Daarnaast hadden we inprincipe maar één specifiek doel in Parijs. En dat was om een Eiffeltoren sleutelhanger te kopen. Aangezien we graag van elke stad die we hebben bezocht een sleutelhanger aan onze tas willen hangen als aandenken aan deze reis. En omdat we natuurlijk niet allemaal souverniers in onze tas kunnen proppen leek dit ons de beste optie. Dus eiffeltorens die moeten we thuis dan maar eens gaan bestellen.

Vandaag begon onze reis naar barcelona. Met eerst een tussenstop in Lyon, aangezien we anders snachts op het station zouden belanden.

De vijf uur durende reis begon soepel. Naast ons in de trein hadden we eerst twee nieuwsgierige Fransmannen, daarna een vrouw met rood gestiften wenkies, een oude man met jampotglazen en een inmens grote laptop en een dronken zwerver gehad. Een groot feest dus.

Ons hotel was 15 minuten van het station, dus we waren er zo.

We zijn gelijk gaan zitten op het bed met gezoute pinda’s. En morgen om 6:00 uur op om door te reizen naar Barcelona!

Op Lyon station werden we al vroeg in de morgen uitgenodigd door een vreemde man om gezellig een rosé te gaan drinken in de buurt. Dit moesten we helaas afwijzen omdat onze trein binnen 10 minuten vertrok

Na 2 uur en 30 minuten hadden we onze eerste overstap op Avignon, in die 2 uur overstap zijn we het leuke dorpje wezen verkennen. In de hoop ook nog een Eiffeltoren sleutelhanger te vinden, maar helaas. In het dorpje bleek een groot festival te zijn. Allemaal mensen waren verkleed als dieren of in oude kledij. Ook zijn we helemaal doorgelopen naar het kerkkasteelpaleis. Het leek net een klein Engels dorpje.

Daarna weer langzaam terug lopen naar het station om nog even uit te rusten en de wachten op de volgende trein. Na 4 uur in deze trein hadden we nog een overstap op Port-Bou, dit was maar 30 minuten, dus zijn we op het verlaten treinstation gebleven. Samen met een Spaans vrouwtje hebben we uiteindelijk de juiste trein richting Barcelona gevonden.

De laatste trein waar we nog maar 2 uur in hoefte te zitten waren hel, zacht uitgedrukt. Met drie Duitse meisjes die 2 uur lang alleen maar de cup song in het Duits aan het zingen waren. En tegenover ons allemaal ranzige kauwgomkauwers

Bij het station aangekomen hadden we nogal haast. Aangezien we 19:05 aankwamen en 20:00 uur hadden afgesproken met Ian (vriend van Lotte). Door alle stress ging natuurlijk de helft mis, maar uiteindelijk kwamen we aan bij het Hostel, hebben we onze spullen gedumpt en zijn we doorgegaan naar Ian. Omdat ons hostel in het midden van het centrum zit waren we zo bij Ian.

We hebben gezellig aan de lokale ramblas tapas gegeten met zijn drieen. En zijn vervolgens naar het strand gelopen om daar te kaarten. Na een tijdje hebben we ook nog op het strand lekker een cocktail gedronken en Nachos gegeten. Rond een uur of twee kwamen we weer terug in ons hostel na een lange dag.

Met de metro zijn we eerst naar de ARc de triomph geweest. Ook om de drukte van het hostel te vermijden hebben we hier lekker ontbeten en ons reisdagboekje afgemaakt.

Hier hebben we ook gelijk boodschappen gehaald voor de middag om daarna lekker te lunchen in park Ciutadella. Waar we in kerken geweest zijn en het parlementshuis van Catalana hebben gezien.

Vervolgens zijn we door gegaan naar het park van Montjuïc, waar Chinezen allemaal trouwfotos aan het maken waren. Wat we ons vooral afvragen is waarom Chinezen perse klappend op de foto willen staan.

In het park zijn we 60 verdiepingen omhoog geklommen om bij het kasteel van Montjuïc te komen. En het was elke trede waard! We hadden een prachtig uitzicht en het kasteel had een interessante geschiedenis. En omdat we Nederlands waren mochten we gratis naar binnen. Heerlijk.

Tijdens een heftige regenbui later op de dag hadden we geen andere optie dan schuilen bij de Mac Donalds. Dan ook maar gelijk eten!

Om 19:00 moesten we bij Park Guëll zijn. Helaas viel dit enorm tegen, omdat ze alles aan het restaureren waren. Ondanks dat de mozaïek heel mooi blijft.

Terug in het hostel zijn we op het dakterras gaan zitten op ons reisdagboekje weer met nieuwe foto’s en verhalen te vullen. Jammers genoeg werden we na een kwartier al weggestuurd omdat het dakterras ging sluiten. Toen hebben we ruimte op de grond in onze kamer geclaimd.

‘S morgens zijn we eerst naar de Cathedraal geweest. Waar we doeken kregen om onze schouders te bedekken. In de Cathedraal was veel pracht en praal, maar ook een binnentuin. In de binnentuin waren 12 ganzen die de stad zouden beschermen.

Daarna hebben wij onze benen en hersenen wat rust gegund en zijn we richting het strand gegaan met uitzicht op de haven. Het plan was om daarna nog langs het strand naar de haven te lopen, maar daar hadden we tegen die tijd al geen zin meer in

We hebben ongeveer 5 uur op het strand gelegen met 8 liter water, een stokbrood en wat cola. En zijn vervolgens lekker gebruind. En sief heftig rood het strand afgegaan richting ons hostel.

Terug in onze kamer hebben we binnen een uur snel onze tassen in moeten pakken. Wel anders dan anders, omdat we gaan vliegen willen we de grote tas van Sifra in het ruim gooien. En die van mij (Sanne) als handbagage meenemen. Zo scheelt dat kosten en sjouwwerk.

Na dit karwij zijn we snel doorgegaan naar de Sagrada Familia. Een super moderne maar toch klassieke kerk. Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden hier ook naar binnen was geweest en dat ik heel verbaasd was toen ik binnen kwam. Maar ik wist niet meer precies waarom. Gelukkig gebeurde er precies hetzelfde, ik was weer overdonderd door het mooie glas in lood en wat voor effect dit gaf door de zon!

Om Barcelona goed af te sluiten zijn we nog even over de ramblas gaan lopen. En zijn we tussen alle straatartiesten en tekenaars op de ramblas wat gaan eten. Waarbij we voor 42€ 3 tapas, 2 paella en 2 drankjes voor met zijn tweeen kregen! Als drankje namen we Sangria, wat uiteindelijk niet te pruimen was. Maar ach, we vonden het wel leuk om een keer helemaal onder te dompelen in de Spaanse cultuur. Ook heeft de oh zo enthousiaste ober nog een foto van ons gemaakt. En hebben we nog wat verder gelopen.

Uiteindelijk zijn we redelijk vroeg het bed in gegaan, omdat we de volgende ochtend weer vroeg het bed uit moesten om richting het vliegtuig te vertrekken!

In de metro kwamen we erachter dat we verkeerde tickets hadden, dus eigenlijk zwart reden. Wat 100€ p.p. boete zou betekenen. Één halte voor de AirPort zijn we snel uitgestapt om dan maar verder te gaan lopen. Dit bleek ook niet het beste idee, aangezien het nog 4 km bleek te zijn. Toch nog maar een ander kaartje gekocht en weer verder gegaan met de metro.

Op het vliegveld zijn we gelijk in de rij gaan staan om in te checken. Zodat we in ieder geval van de zware tas van Sifra af waren. Samen met onze boardingpassen zijn we naar beneden gegaan om lekkee te gaan lunchen met paninies! Hiermee vierde we dat we precies 1 week al onderweg zijn met de reis waar we zolang naar uit hebben gekeken.

Voor de gate bleek dat we geen aangewezen stoelen hadden gekregen, omdat we geen extra 30€ wilde betalen per persoon. Waardoor we moesten wachten tot iedereen in het vliegtuig was. Zodat de laatste zitplaatsen over de overige werd verdeeld. Hierdoor konden we helaas niet naast elkaar zitten. Wat voor Sifra wel spannend was, aangezien ze bang is voor vliegen.

Gelukkig is alles helemaal goed gegaan en landde we om 13:33 in Rome!

Vervolgens nog een tijdje moeten wachten op onze enorme tas en uiteindelijk weer met de oud en vertrouwde trein richting het station termini konden gaan. Waar we over 2 dagen zullen vertrekken naar Venetië. En waar we een hotel hadden geboekt.

Lekker ingecheckt, tassen gedumpt en gelijk de stad in gegaan.

Lopend kwamen al gelijk bij schattige parkjes en binnen no time in een prachtige kerk!.

Vervolgens nog verder gelopen en kwamen we bij de Santa Maria Degli Angila. Waar we de wissel van de wacht \240konden bijwonen

Bij de Coop hebben we gezorgd voor het avondeten. Lekker kwark met banaan met als dessert chocolade ijs!

Wat we hebben opgegeten in een parkje midden in de stad omringt met wat plaatselijke zwervers.

En in de avond gelijk een strakke planning voor de volgende dag gemaakt!

Samen met onze hijgende en slikkende tourguide hebben we zelf nog rond kunnen lopen in het grote Colosseum en wat foto’s kunnen nemen.

Ook hebben we vanuit het Colosseum het park goed kunnen bewonderen!

Hier lagen alle restanten van het paleis van Nero! De 17 jarige arrogante koning.

Lopend terug zijn we op zoek gegaan naar lange kledij voor Vaticaanstad. Hier moeten natuurlijk de knieën en schouders bedekt worden voor entree. Niet gevonden, maar hebben wel wat te lunchen kunnen vinden. Om daarna door te gaan naar Vaticaanstad. Vanaf hier ging alles mis. Toen we uit de overvolle metro stapte kwamen tussen allemaal gekke Italianen die ons allemaal tegelijkertijd de weg wilde wijzen. En dat om de 3 meter. We werden alle kanten op gewezen, behalve de goede. Toen we door de beveiliging van het museum kwamen konden de mensen aan het loket niks voor ons doen. En werden we van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk maar gebeld en toen werd het duidelijk werd dat we naar een agency moesten op een andere onduidelijke locatie gingen de loketten al bijna dicht. Dus wij sprintend naar de andere locatie.. Eenmaal daar aangekomen konden ze niks meer voor ons doen. En eindstand was: 60€ poef weg, veel zweet, geen Vaticaanstad en twee chagerijnig meisjes

Toen hebben we onszelf maar getroost met welverdiende cola en ijs! Lekker Citroën en oreo. Hebben gelijk sleutelhangers voor aan onze tas gekocht. En hebben toen onszelf weer zover kunnen krijgen om Rome verder te ontdekken.

Eerst de Spaanse trappen, die eigenlijk gewoon trappen waren met een gek fonteintje ervoor. Vervolgens doorgelopen naar het fontein van Trevi. En poaah wat een drukte!

Maar gelukkig wel een plekje kunnen bemachtigen om een muntje over onze linker schouder te gooien. Aangezien we wat geluk vandaag en de rest van de reis wel kunnen gebruiken.

Helaas hadden we alleen nog maar 1€ muntjes, dus hebben we 2€ in de fontein gegooid. Maar als het maar geluk geeft is het allemaal goed.

Hier ergens zouden twee 1€ muntjes te vinden moeten zijn!

Na nog wat rondlopen zijn we terug gegaan naar het station termini naast ons hotel. Hier willen we morgen richting Venetië gaan, maar eerst moeten we onze trein nog reserveren.

Na het getrokken kaartje met het nummer A470 hebben we eeuwig op het station moeten wachten. Nog steeds in onze lange kledij, heel veel zweet, 33 graden zonder water.

We werden veel aangekeken door allemaal Italianen, waardoor ik (Sanne) soms maar m’n hand opstak in de hoop nog iets te krijgen voor mijn geduld. Die hier erg op de proef werd gesteld..

Toen we eindelijk aan de beurt waren!!! Bleek dat we onze interrail passen nodig hadden om de reservering te maken. Die we natuurlijk niet bij ons hadden. Sifra heen en weer gerend voor de passen en uiteindelijk konden we een reservering maken voor 26 juni 9:50!!

Helemaal blij konden we terugkeren in onze koele hotelkamer. Naja in ieder geval koeler dan buiten. En hebben we stokbrood met pesto, mozzarella en tomaatjes gemaakt en naar binnen geschoven.

Met als toetje fruit!

In de avond zijn weer druk geweest met ons reisboekje! En hebben zelf met de hand weer de was gedaan en opgehangen. En onze tas weer helemaal in kunnen pakken! Zodat we lekker konden slapen.

9:50, met 5 minuten vertraging, vertrekken we door het prachtige Toscane met de trein naar onze eindbestemming Venetië. Waar we één nachtje blijven.

Onderweg plannen we al wat we willen doen en kijken we al naar onze volgende bestemming Wenen! Hier moeten we natuurlijk al een hostel, hotel of appartement zien te vinden voordat we morgenochtend weer de trein instappen.

Als we de trein uitstappen worden we gebombardeerd met hitte. En vooral met de tas op ons rug is het niet te doen. Uit het station staan we beide helemaal perplex van het mooie Venetië en wat voor leuke sfeer het heeft.

Om naar ons hostel te komen moeten we de linker weg helemaal uitlopen tot we bij een cannabis zaakje zijn. En daar tegenover was zou ons hostel moeten zijn. Waar we zo’n tig keer voorbij zijn gelopen, aangezien het gewoon een houten deur bleek te zijn. Maar met het cannabis zaakje voor de deur voelt het alsnog een beetje als thuis met die wietgeur.

Eenmaal in de schattige kamer hebben we ons weer snel omgekleed om de stad in te gaan. Aangezien we maar een middagje in Venetië hebben.

Natuurlijk zijn we als eerst naar het belangrijkste gelopen, het San Marcoplein met de basiliek van San Marco! Prachtig en precies zoals de film van Sisi! Vanaf daar zijn we naar het water gelopen om ook Giudecca te bekijken!

Vervolgens zijn we wat gaan ronddwalen en zijn we onderweg een prachtig theater tegengekomen! Hier zijn we natuurlijk in geweest, adembenemend mooi en groot! En we konden zelfs in het hok zitten waar vroeger de koning of koningin zat. En ook hier bleek dat de film van Sisi ooit was gedraaid.

Na het prachtige theater zijn we richting de beroemde rialtobrug gelopen. Ons tussen alle toeristen weten te wurmen om toch nog een foto te kunnen maken met op de achtergronden de gordels.

Vervolgens hadden we ook iets gelezen over een man die alle boeken heeft proberen te redden bij een overstroming. En dat ter eren van hem een van de mooiste bibliotheken hier in Venetië te vinden is. Hier zouden alle boeken opgestapeld zijn in de winkel zonder enige volgorde. En een huiskat aanwezig zijn.

Als je de trap van boeken op loopt, dan kom je uit bij een gondel met een mooi uitzicht!

Na onze intensieve reis en tourdag hebben we van Concetta en Martin pizza’s gekregen! Dus die hebben we lekker hier in Venetië opgepeuzeld bij een schattig restaurantje bij het plein naast ons hostel. Gelukkig ging hier ook wat fout, want Sifra kreeg ineens een vispizza voor d’r neus. En als Sifra één ding niet lust, dan is het vis. Maar alles was zo opgelost en hebben uiteindelijk kunnen genieten van een mooi einde van venetie!

Morgen helaas alweer door, maar zeker een stad om terug te komen! We nemen om 9:55 als het goed is de trein richting Wenen. En als we nog eens in venetie komen, dan willen we Mazzorbo en Burano bezoeken! Dit zijn twee eilanden, die prachtig te blijken zijn. En gekenmerkt worden door hun kleurrijke huisjes en de prachtige gondels en bruggetjes.

Nog even onze stink sokken een wasbeurtje gegeven, en dan kunnen we proberen te slapen in het schattige maar kleine zweethokje aan de gondel.

Onderweg zien we alle verkopers hun kraampje nog met elkaar opzetten!

Op het station aangekomen bleken we toch nog een reservering te moeten maken voor de trein. Dus hebben we een nummertje getrokken bij de Bali, A86. Gelukkig zaten ze al in de A80 dus dat viel wel mee. Ondertussen kwam er een ouder vrouwtje met een cappuccino op mij (Sanne) aflopen. Heel lief zei ze: ”You can take my ticket!”. Dus hadden we ineens nummertjes A82! En waren we binnen een minuut aan de beurt.

Conclusie: Sanne is veel te toegankelijk voor mensen, aangezien ze altijd aangesproken wordt om of foto’s te maken. Of om mensen de weg te wijzen. Of gewoon om een gesprekje te hebben om vervolgens uitgenodigd te worden voor rosé.

Met onze reservering zijn we toen op de grond voor het bord gaan zitten om te wachten tot ons perron nummer bekend was. Het blijft toch een schattig gebeuren dat iedereen voor het bord staat te wachten voordat het perronnummer gegeven wordt.

En daaaaar gaaaan we weeer

Trein naar Wenen voor 7 uur en 11 minuten met 17 tussenstops

Alle spullen waarmee we ons de komende uren kunnen vermaken gestalt in ons nieuwe kotje.

Ondertussen lekker een cheesy chearleader film kijken met wat chippies. En daarna maar eens op zoek naar een hostel of hotel in Wenen. Toch wat fijner dan de harde straat.

En als we af en toe van onze film naar links kijken hebben we telkens weer een prachtig uitzicht

Op het station aangekomen zijn we gelijk naar de Bali gelopen om alvast onze reservering naar Boedapest te maken. Aangezien Pablo daar ook heenkomen, zou het een beetje sneu zijn als wij ineens onze trein niet zouden kunnen nemen.

Toen 3 minuten lopen om naar ons hotelkamertje te lopen. Heel knus en modern ingericht. Tassen leeggehaald en alle onze meurende kleren maar eens een wasbeurt gegeven. En daarna creatief ophangen

Vervolgens uitgeteld op bed gaan liggen. En per direct in slaap gevallen

We begonnen de trip bij de hundertwasserhaus. Een bewonde flat waar een boom door het gebouw heen loopt. Samen met een kleurrijk lappendeken met onregelmatige patronen en vensters met verschillende afmetingen. Tegenwoordige is dit heel toeristisch, dus konden we helaas niet binnen kijken.

Daar tegenover hebben ze tegenwoordig de hundertwasserhaus village gebouwd om de toeristen af te leiden. Hierbinnen zitten super leuke winkeltjes en barretjes. Heel leuk om even in rond te lopen. Is net een mini Disney Parijs

Vervolgens doorgelopen naar het Kunst haus Wien. Een museum over de man die deze gebouwen heeft ontworpen. Hier zijn we niet ingegaan. En ook niet voor gekomen. We wilde namelijk het kleine tuintje zien die erachter verstopt zit. Ook hier is zijn stijl nog zichtbaar.

Vanuit daar zijn we richting de metro gaan lopen. Ondertussen was het als 13 uur en hadden nog niet ontbeten. Gelukkig kwamen we op een rustig pleintje een leuk cafeetje tegen met een terras. Waar we een overheerlijke kip aardappelsalade hebben gegeten.

Blijkbaar is onze maag gekrompen, want poeh wat een opgave was het om het hele bord op te krijgen.

Met een volle maag zijn we toen doorgelopen naar de laatste bestemming die bij deze architect hoort. Bij U4 Spittelau moesten we uitstappen. Helaas viel het uitzicht tegen dus zijn we rechtsomkeer weer terug het metrostation ingegaan om naar de volgende locatie te gaan.

Toen zijn we richting stephensplatz gegaan, waar Stephansdom staat. Een prachtige Cathedraal midden in het centrum van Wenen. Vooral van binnen is het veel om je heen kijken en genieten

Eenmaal uit de Cathedraal wilde we door naar de naschmarkt en het Wiener Secrssion. Helaas werden we afgeleid door alle leuke winkels en zijn we gaan winkelen. Wat voor sief tot een goed succes leiden.

Vervolgens in de supermarkt ons avondeten gekocht: yoghurt en appels. En dit opgegeten in het hotel.

Na het douchen en eten wilde we nog naar het reuzenrad in een of ander park. Dus wij lekker met de metro richting de reuzenrad.

In de metro werd Sanne door verschillende gasten aangesproken. Twee daarvan waren Duits aan het brabbelen, dus hebben geen idee wat ze wilde. En de derde wilde graag een portet maken van Sanne, omdat ze zo’n “beautifull young woman” was. En hij hield natuurlijk ook van Holland toen die hoorde dat we daar vandaag kwamen.

Aangekomen schrokken we ons dood. Het leek net een achterbuurt. Met overal kotsende zwervers onder de brug waar we doorheen moesten. In het spiegelbeeld zagen we gelukkig de prater(reuzenrad), dus wisten we weke richting we op moesten. Eenzaam daar keken we onze ogen uit. \240Het bleek een heel kermis te zijn. Die hier heel het jaar staat. En blijkbaar ook een uitgaansgelegenheid is voor jongeren. Als twee kleine glunderende kleuters zijn we over de kermis gelopen.

Na 2 uur weer gezellig met de overvolle metro met meurende mensen terug gegaan naar het hotel om nog een filmpje te kijken

En toch nog op tijd aangekomen bij Schönbrunn!

Binnen konden we met onze Tour de 40 kamers bekijken van de 1e verdiepingen. Die prachtig gedecoreerd waren. Dus liep ik daar met een stille overweldigende Sifra. Die haar ogen uitkeek. En alles over Sisi kon vertellen.

Bij onze Tour zaten ook de mooie tuinen! Namelijk de privé tuin

Grand garden:

Orangerie

En het dolhof

Wij met onze nuchtere instelling, van doen doen wij wel even. Dus wij stappen de eerste beste dolhof binnen om na twee bochten toch te ontdekken dat het niet zon makkie is. Gelukkig herpakte we ons en kwamen we bij de uitkijkpost met uitzicht over het dolhof. Waar we sommige nog steeds rond zagen dwalen. Net bijgekomen van het avontuur rechtstreeks naar de volgende dolhof waar we allerlei euke spellen tegen kwamen. En door het spel te doen zou je de route vrijspelen, helaas was er niet veel geduld. De eerste puzzel duurde ons te lang. En de tweed was een lange paal waar je in moest klimmen, alleen hadden we het gevoel alsof er 3 pakken boter overgesneerd gesmeerd was. Met wat valsspelerij zijn we er toch uitgekomen. Dus besloten we meer richting ons level te gaan, de kinderdolhof!!!! Waar we leuk over het water konden springen, in een mini spiegeltuin kwamen en we op wiebelende krukjes konden springen. Voor zover ging het allemaal liep het allemaal wel rolletjes. Nog even water kunnen spuiten door ons gewicht te verplaatsen bij een pomp. En tijdens het wachten op dit spel werden we als puppy’s afgeleid door belletjes. En zijn we daar gaan kijken. Op lekker te springen op vlakjes en “Lieke heeft een lammetje” te spelen. Toen ons concert was afgelopen begon het avonduur om de uit gang te vinden. Na drie bochten had Sanne het al gezien. Dus begon ze foto’s te maken van Sifra waar het net lijkt alsof te naakt is. Na een paar rondjes zijn we maar door de struiken het dolhof uitgelopen. En na al die rondjes zien we nog steeds de lol niet in van een dolhof. Je zou vroeger wel een heel saai leven moeten hebben wil je dit gaan doen. .

Eenmaal uit Schönbrunn bleek dat we alsnog de helft hadden gemist. Aangezien we aan het eind bij vertrek pas en kaart kregen. In ieder geval weer reden om terug te komen. En dan met een rijke vent zodat we heerlijk daar in het hotel kunnen overnachten, uitgebreid kunnen eten gloriette waar je zo 5,20€ neerlegt voor je cappuccino en met je koetsje overal heen wordt gereden.

Vervolgens doorgegaan naar hofburg.

Karlskerk

Pestzuil:

Daarna hadden we een mini dipje. Dus hebben in de hotelkamer film gekeken, om daarna bij de macdonalds te dineren.

En met een milkshake nog even samen een filmpie gekeken op bed. Waar Sanne natuurlijk na 5 minuten al in slaap was gevallen.

En hebben we met een enorme croissant ontbeten. Wat eigenlijk gewoon een broodje was in een vorm van een croissant..

Met de metro zijn we vervolgens naar de karlskirche gegaan. Waar we heel even binnen hebben gestaan. En hebben we de openingstijden en de prijzen van de toegangskaartjes gezien, 10€ p.p. Wat we iets teveel vonden en dan liever het Sisi museum in wilden.

Het Sisi museum was in Hofburg zelf. Naast alle koetsen met paarden.

Waar Sifra het niet kon laten om het paarden eventjes te aaien.

In het museum konden we al het zilverwerk van het paleis zien, alle kleding en objecten van Sisi. Maar ook allemaal verschillende soorten kamers. Waar we helaas geen foto van konden maken.

Na het museum zijn we lekker gaan shoppen, wat resulteerde in het uitgeven van iets teveel geld.

Maarja aangezien al onze kleding stinkt, moesten we wel nieuwe kopen. En op elke foto kunnen we natuurlijk ook niet steeds hetzelfde shirtje aan hebben.

In de supermarkt hebben we daarna eindelijk ergens eiersalade kunnen vinden! Dus ons avondeten was een lekker stokbrood met eiersalade. Heel fancy met onze Italiaanse groene Spa rood fles. Konden we dit uitschenken in onze glaze glazen. En het stokbrood mooi door tweeen te breken om te genieten van een culinair hoogstandje.

En hebben de laatste avond vervolgens goed afgesloten op de kermis.

En zijn daarna in onze XL shirtjes gaan pitten in de schattige maar zeer benauwde en gek ruikende hotelkamer in Wenen.

In de trein zaten we op de vierzits. En bij elk persoon die langskwam keken we angstig of ze niet naast ons kwamen zitten. Gelukkig konden we de hele reis lang genieten van ons grote plekje. Wat ook hard nodig was:

Onderweg begonnen we ons ook af te vragen wat er eigenlijk zo speciaal was aan Boedapest. En of ze eigenlijk wel de euro hadden. Dus totaal onvoorbereid stappen we trein uit. En het lijk net China. Niet te begrijpen en geen mens dat Engels spreekt.

Maar gelukkig kwamen we met al onze ervaring er nog redelijk uit. Bij de metro moeten we ongeveer 15 minuten staan om iets van logica uit de plattegrond en metrokaart te maken. Gelukkig waren we niet de enige. Er was een ouder Nederlands stel die ondertussen geen hoop meer hadden of ze ooit nog op hun bestemming zouden aankomen. Gelukkig konden we ze helpen en hebben we ze veilig naar hun station gebracht waar ze door vrienden op gehaald zouden worden. Weer goed voor onze karma. Na twee overstapjes waren wij bij ons appartement.

Ondertussen was Pablo (vriend van Sanne uit Munchen) al in het appartement en had hij al een kleine planning gemaakt met wat we konden doen. Het appartement is super schattig. Op de beneden verdieping een (slaap)bank, televisie, keuken en eettafeltje. Met een klein trapje kon je naar boven waar de slaapkamer en badkamer is. Prima voor de 101€ die we met zijn drieen betalen!

Eerst zijn we richting de Donau gelopen. Waar we eerst langs de libertybridge kwamen. Wat ons betreft ook gelijk de mooiste.

Toen zijn we over de brug gelopen. En de berg die hierachter te zien is opgeklommen.

En onder de berg zijn we de kerk ingeweest, samen met een Tour.

Het was ondertussen 14 uur. En wel tijd voor de lunch. Naja meer ontbijt, aangezien we ieder 20 druiven op hadden als ontbijt. En we ondertussen al 5 km de berg op had geklommen. Dus zijn we gezellig op een brasserie een sandwich gaan eten

Vervolgens zijn we doorgelopen naar de chainbridge. Alleen vervolgens geen foto’s van hebben gemaakt. Maar hiervan wel:

Zo liepen we gelijk langs de Donau kade met de schoenen aan de rand. Dit is een plek ter nagedachtenis van de doden tijdens de tweede Wereldoorlog. Die met pijl en boog daar zijn neergeschoten en het water in zijn gevallen.

Daarnaast staat het parlementsgebouw. Die we alleen van buiten hebben bezichtigd

Vanuit hier zijn we doorgelopen naar het park. Dit is een speciaal park op een eiland, die je op kan lopen via een van de bruggen. Waar je vanalles langs ziet varen, zwemmen, roeien en rijden.

In het park kwamen we bij een fontein die ineens spontaan muziek begon te spelen. En alle kanten op spoot. Super leuk om te zien. En het bracht een leuke sfeer in het park

In het park was vanalles te zien, namelijk: Japanse tuin, bloementuin, traditionele dansen, sportparken, zwembaden en nog veel meer.

Daarna zijn we weer richting het apathement gelopen om wat te eten te halen bij de supermarkt. We dachten aan een LEKKERE frisse salade. Wat een hele ranzige salade was, waar we alleen de tomaten uit hebben gegeten. Gelukkig hadden we nog een grote watermeloen, die onze maag nog enigszins kon vullen.

Na wat opfrissing zijn we weer terug de stad in gelopen om het kasteel van buda nog in de avond te kunnen zien. En de beroemde bruggen.

Ook hadden we natuurlijk Pablo bij ons, die eigenlijk maar één goal had hier. En dat was om een biertje te drinken in een kroeg die in een grot/ruïne lag. Die was helaas al dicht bij de tijd dat we daar waren, maar gelukkig waren er nog wat andere tentjes open, zodat hij in ieder geval zijn biertje kon drinken.

Rond een uur of 1 waren we weer terug in het appartement. En ondertussen hadden we 28,1 km op de teller staan.

De laatste kilometers staan bij 1 augustus, maar die teller we er gewoon bij.

Met een uitzicht op de slapende Pablo

Nadat iedereen lekker wakker was geworden hebben we ontbeten met de watermeloen. En zijn we naar de synagoge gegaan. In onze tas hadden we een lange broek en shirt meegenomen, zodat we in ieder geval naarbinnen konden komen.

Bij de ingang werden we al begroet als: “Heey ladiess!”. En na wat geflirt met de bewakers zijn we naarbinnen gegaan. Met in onze gedacht van huh, dachten ze nou dat Pablo een meisje is?! Naja in ieder geval wij verder naar binnen. Eerst langs de massagraven.

Terwijl ondertussen begon op de vallen dat elke jongen een keppeltjes op had gekregen. En onze Pablo niet.

Gelukkig heeft Pablo het zelf niet doorgehad.

Want voor de kerk hebben we zelf even gevraagd naar een keppeltjes. Zodat hij ook nog iets van zijn mannelijkheid overhield

Na de synagoge en het museum zijn we naar de volgende bestemming gegaan: de basiliek op het plein.

Waarna we door zijn gelopen naar de gekke Hongaarse macdonalds. Waar we niet eens konden bestellen via de grote tablets, maar moesten we nog helemaal in de rij staan om mondeling een bestelling te geven.

Pablo die at: 9 kipnuggets, grote cola en de helft van zijn frietjes.

Sanne at: een big mac menu medium met cola en een bounty milkshake.

En Sifra at: big mac menu medium met cola en een chocolade milkshake.

Overvol zijn we toen rollend naar de schoenenzaak gegaan. Aangezien mijn (Sannes) schoenen na alle gelopen kilometers van binnen helemaal kapot zijn gelopen. Dus he wat jammer, Sanne moest nieuwe schoenen uitzoeken!

Met de nieuwe schoenen in de tas, samen met het water, onze lange kleren en andere spullen om Pablo’s schouder zijn we doorgelopen naar het kasteel van Buda.

Het laatste deel hebben we gedaan via een prachtige lift die ons naar boven bracht. Maar wel een soort vergrootglas was. En we bijna weg smolten van de warmte. Het liep aan alle kanten naar beneden.

Boven hebben we zelf papieren vliegtuigen gevouwen van alle folders die we aangesmeerd hadden gekregen. En een wedstrijd gedaan wiens vliegtuig het meest uit de buurt kwam. Pablo versus Sifra en Sanne!

En natuurlijk wonnen wij met onze speedo straaljager. En daarna mochten we naar beneden lopen om ze even op te ruimen, zo zijn we dan ook net weer.

Ook hebben we nog even de paardjes voor het kasteel mogen bewonderen

Vlakbij was de Matthias kerk en fontein. Dus binnen 3 minuten stonden we in de Matthias kerk. Die van binnen helemaal beschilderd is met allerlei patronen

Om 5 uur kwamen we de kerk uit en bedachten we ons dat het wel fijn zou zijn om nog even de reservering te maken voor onze trein morgen naar Zagreb. Heel leuk gaan we met de metro naar het station. Eenmaal aan de Bali bleek dat we onze tickets nodig hadden. En je raad het natuurlijk al, die hadden we weer eens niet bij ons. Het zou een keer eens niet zo zijn. Dus wij weer helemaal terug naat het appartement, om vervolgens terug te gaan. Wel hadden we bedacht om naar een station te gaan die wat dichterbij zat.

Ondertussen lieten we Pablo boodschappen halen en koken, zodat we precies tegelijkertijd terug zouden zijn. Ook dit plan viel in duigen.

Op station 1 stonden we eerst bij de metro informatie punt. Vervolgens bij de trein informatiepunt bleek het niet de internationale te zijn. Dus wij doorgestuurd naar de internationale. Daar aangekomen bleek deze al heel lang dicht te zijn. WOEEHOEEW! Maar na veel vragen bleek bij station Keleki nog wel eentje open te zijn. Dus nemen we weer de metro naar de andere kant van Budapest. Waar we hier ook eerst weer bij de verkeerde Bali aankomen. In ieder geval uiteindelijk komen we bij de goede Bali. En na een half uur wachten konden we eindelijk onze reservering maken! En na 2 uur konden we weer terug gaan naar het appartement. Waar koud eten op ons stond te wachten \240En helaas konden we door deze tijdsverspilling de avondboottour niet meer doen. Maar in ieder geval wel naar Zagreb

In het appartement kwamen we binnen met een lekkere geur van eten. En konden we gelijk aanschuiven! Pablo had weer zijn best gedaan natuurlijk

Na het eten zijn we nog wat gaan kletsen en daarna een filmpje gaan kijken met chocolade ijs.

Rond een uur of 2 zijn we toen onze tas in gaan pakken en in bed gaan liggen, aangezien morgen om 6:45 de trein gaat. En we dus minstens 5:30 de metro moeten pakken. Wat betekent dat we om 5 UUR mogen opstaan. Wens ons alvast succes. Vooral Sifra, heeft ze hard nodig!

Net voordat we de tassen op onze rug willen doen zegt Sifra: Sann.. hoor je dat. En wat hoorde we.. extreem harde regen, dus wij ons regenjas en hoes weer helemaal onder uit de tas halen. En ons inpakken om door de stromende regen naar de metro te lopen.

Conclusie is wel dat we in ieder geval gebruik hebben gemaakt hebben van onze regenjas en hoes!

Op het station hebben we alles even laten drogen en terug in de tas gedaan om daarna de trein in te stappen richting Zagreb! Waar het nog verdomde druk is, vooral met allemaal interrailers die we onderweg nog bijna niet tegen waren gekomen.

Door de drukte kunnen we jammer genoeg onze tijd niet steken in het reisboekje. Wel kunnen we de dagen van Wenen eindelijk erin schrijven. Maarja schrijven in een hobbelende trein is natuurlijk ook niet ideaal haha. Maaar het is leesbaar genoeg.

Op de grens nog even een heftige douane controle gehad. Nog erger dan op een vliegveld. Oja en nog een leuk feitje, Sifra is haar zonnebril een oortjes vergeten. Maar gelukkig hebben we Pablo nog achter de hand. Ook vond hij daarna nog een leuke string op de zitzak.

Maar in ieder geval tijdens reis werd ineens iedereen uit de trein gegooit omdat we blijkbaar een andere in moesten. Dus daar zitten we nu dan met onze benen in/over/door/onder/op onze tas.

Oke toch niet de laatste switch, want hier moeten we ook ineens uitstappen om met de bus verder te gaan.. WAAR THE FACK GAAN WE HEEN?! En waar belanden we.

Dus als jullie niks meer van ons horen, deze bus zijn we ooit ingestapt, maar nooit meer uitgestapt..

Net schoolreisje

Oke toch niet de bus, we gaan toch weer door met de trein.

Nadat we lekker met ons spullen op de grond hebben gezeten in een overvolle trein met lokale Kroaten en allemaal backpackers komen we uiteindelijk gewoon aan op het station in Zagreb! So No worzzz, we leven nog!

Waar alle Europeanen heel netjes via het perron het station verlaten. Terwijl de Kroaten gewoon over de sporen heen lopen.

Helaas konden we pas 16:30 in het appartement, dus moesten we ons nog een tijdje vermaken. Omdat we moe van de reis waren zijn we vlakbij ons apartement op een terras gaan zitten. En hebben daar ons reisdagboek bijgewerkt en een planning gemaakt van morgen.

Vervolgens na een aantal uur richting de supermarkt gegaan om alvast avond eten te halen. Nu was het tijd voor brood en worst, omdat we niets zeker wisten of we nou echt een appartement zouden krijgen of een kamertje zonder keuken. En dan zou pasta maken toch wel wat moeilijker gaan..

Aangezien 100€ echt niks is en een heel appartement wel wat over de top zou zijn we met weinig verwachtingen richting het appartementencomplex gegaan. Eenmaal voor de deur bellen we aan. En Jahoor geen reactie. Dus alle andere knopjes maar proberen. Weer niks.. wel weer typisch hoor, past precies in onze pechtdag. Zoveel pech, terwijl we steeds niet onder stellages en ladders doorlopen.

Dan maar de telefoonnummer van de organisatie bellen. En jahoor een hele vriendelijk mannelijk neemt op die ons stap voor stap helpt hoe we het complex in komen. Met sleutel nummer 2 gaan we naar binnen en lopen we de trappen op, spotten kamer nummer 2 en douwen onze sleutel erin. En komen in een gangetje met twee deuren. Een deur met nummer 1 en een deur met nummer 2. Poeh welke zouden wij nou moeten nemen. Naja in ieder geval gelijk douwen de sleutel gelijk in het slot en gooien de deur open.

En wat schrokken we ons dood. Voor nog geen 100€ voor 2 nachen hebben we een appartement waar je u tegen zegt.

Hadden we nu toch maar gewoon spaghetti gehaald.. achja in ieder geval brood met worst erin, bed in met film en pitten. Zodat we morgen weer voor de 30 km kunnen gaan

Enn blijkbaar is de big mac 50 jaar. Wat een feest! Dus morgen ook maar op zoek naar een macdonalds!

Maar uiteindelijk

Onderweg kwamen we langs het rooseveldtplein! Wat precies tegenover het station van Zagreb ligt. Ook zijn er duizende Gerda’s te vinden

Helaas is hier een Gerda gesneuveld. Dit kan niet veel goeds betekenen.

Vanuit daar zijn we doorgelopen naar de botanische tuin naast het station. Dus zoals twee vrouwen doen volgen we gewoon de navigatie die ons leidt naar een afgrond.

Maarja om nou weer een heel rondje te lopen vonden we ook zowat. Dus we lopen gewoon via het smalle pad, naja geen pad, eerder de bovenkant van een muur langs een grote weg richting de botanische tuinen. Geen zorgen, niks gebroken! Heel veilig kwamen we aan bij de botanische tuin.

Met poepige schilpeddies

EN WE ZAGEN DINOSAURUS EIEREN!!!!!!!

Na een rondje in de botanische tuin gaan we naar de tweede locatie, de 360 graden uitzicht. En dit was niet eens een foto waard. Het bleek een iets groter flatgebouw te zijn met daarboven blijkbaar een mooi uitzicht, maar wel achter een raam en een dik ijzere hek.

Toen maar richting Cathedraal van Zagreb gelopen die we vanaf hier al zagen. Onderweg kwamen we eerst nog over het centrumplein met een groot beeld erop. Wat het was, geen idee. Maar als je er een foto van maakt ben je er geweest.

Vanuit daar begon ook gelijk de boerenmarkt. Heep schattige met allemaal bloemetjes, fruit, groente, vlees en souveniertjes!

Helaas zat al het fruit al helemaal onder de wespen. En moesten we alle wespen ontwijken om door te lopen naar de Cathedraal. Onderweg nog even sleutelhangers gekocht om aan de tas te hangen! En toen de Cathedraal kunnen bewonderen.

En natuurlijk wilde we nog even een kaarsje aansteken.. maar toen we het geld erin hadden gegooid bleken er geen kaarsjes meer te zijn. Dus toen maar een ander kaarsje opnieuwe aangestoken!

En dit is Sifra in haar natuurlijke habitat. Resultaat:

Na 10 minuten nog steeds niet een perfect plaatje van het glas in lood te krijgen. Pindakaas helaas

Vervolgens wilde we doorlopen Gornji grad, het beroemde kerkje met het mooie dak. In ieder geval na een paar minuten was sifras navigatie al meer te volgen en waren we de weg kwijt. Dus zijn we weer rond gaan dwalen.

Maar kwamen zo wel in de leukste straatjes met leuke terrasjes! En konden we via de rode loper en daarna de eeuwig durende trappen naar boven die uiteindelijk gewoon bracht bij de 180 graden uitzicht, en dat allemaal voor wel 0€ en 1000 zweetdruppels.

Hier vonden we uiteindelijk de bordjes richting het kerkje.

Vanaf de buitenkant is het een leuk klein kerkje om te zien. Van binnen was er niet echt iets speciaals, behalve de monniks die achter in tafeltje zat de bidden. Oh nee, als je goed keek zag je zijn iPhone net eronder vandaan komen.

Daarna met de selfiestick nog even een fototje maken. Wat niet zo soepel ging zoals jullie kunnen zien..

Maar uiteindelijk staan we samen op de foto met de kerk, een prestatie opzich.

Daarna luidde de kerkklokken 12 keer, wat ons liet realiseren dat we maar eens moesten gaan ontbijten, of lunchen, of beide. Weer naar beneden richting alle terrasjes. In een lief straatje konden we gaan zitten, maar poeh wat een hitte. Gelukkig was het eten het geheel waard. En de bon ook, aangezien het totaal €11,57 was. Overigens ook de bedining, alles stond binnen 2 minuten op tafel! Perfect voor een ongeduldige en kritische Sanne.

Weer helemaal voldaan rond een uur of 13 zijn we richting de stone gate (ander kerkje/deur). En natuurlijk moesten we weer een ander weggetjes nemen aangezien deze rapers tunnel er redelijk verleidelijk uitzag, in ieder geval koel.

Heeft Sanne haar stem opgewarmd om misschien toch maar aan te sluiten bij de nonnen in het koor. Aangezien het bij de mannen toch niet lukt.

Eindstand: we kunnen weer terug, want we waren door de tunnel te ver doorgelopen! Weer terug en de trappen weer op. Blijkbaar was de stone gate naast het schattige kerkje... waar we al 3 keer eerder langs waren gelopen, maar niet opviel omdat er aan de weg werd gewerkt en je er niet meer bij kon komen. Dus zijn we maar weer terug naar beneden gelopen

Nog door een leuk parkje gelopen

En wat boodschappen alvast gedaan voor vanavond. Lekker spaghetti met groentes! Maar natuurlijk moest er vandaag nog iets fout gaan. Want hier komt het: de slot van het deur ging niet open. En trekken, duwen, ramme, trappen en gillen maar niks hielp. En nee het lag niet aan ons, want zelf een kerel van 4 meter breed kreeg er geen beweging in. En gaf het na 3 seconde op.

Gelukkig kwamen we twee andere gasten van een andere appartement tegen die naar onze mening met geluk de deur wel open kregen. In ieder geval wij konden weer de lekkere koele deuren van ons appartement in.

In het appartement hebben we lekker series gekeken en daarna gekookt. Spaghetti, alleen dan per ongeluk met chicken today saus die veel te heet was voor Sifra. Dus die at droge spaghetti. En dit gerecht was zeker geen foto waard!

Ondertussen hebben we nog steeds niet betaald voor het appartement. Waar ook geen haast achter zit aan de contactpersoon te horen. In ieder geval na wat bellen kwam uiteindelijk s avonds laat nog iemand aan de deur om het geld op te halen..

Vervolgens alvast alles voor in split geregeld. Waar we morgenmiddag zelfs door onze host worden opgehaald! Wat een luxe. En bij Kos daar komen we wel op iets aardig grappigs uit. Namelijk het volgende.

De goedkoopste en beste vlucht is met een overstap in.. tromgeroffel.. AMSTERDAM! Met een overnachting haha. Kunnen we toch nog een sleutelhanger toevoegen aan onze bos! En toerist spelen in eigen land.

Daarna hebben we nog snel een wasje erin gegooid en dat zag er als volgt uit

In ieder geval alles klaar voor de reis van morgen! Joee!

Oh nee toch niet. Sifra springt in haar slaap ineens op terwijl ik aan het typen ben. OMG OMG OMG! ALS DIT ZO IS GA IK ECHT FEEST VIEREN. En Jahoor ze vindt iets.. jawel de eenoorige oortjes die we in Rome bij onze Tour kregen om in de kastjes te doen. En gelukkig dat ze is! Ondertussen ligt ze alweer te pitten en ben ik zo wakker als wat.

Kroatië en treinen.. wat een grap. Want wat staat er voor ons...

Dus wij weer naar het loket, en Jahoor het klopt we hebben de bus nodig.

Gelukkig vinden we hier 2 andere Nederlandse meiden waarmee we soort van enigszins op ons gemak richting de bus gaan. En als we vragen aan de buschauffeur waar hij heen gaat zegt hij: “i dont know”, What time is on the ticket? Dus wij: 7:35! En hij: “Yes this is your bus”. Je zal hier van achterover vallen maar dit was natuurlijk de bus niet. Dus als het hele plein vol staat verplaatst iedereen zich naar de andere kant

In ieder geval we zitten in de bus richting Split op jawel zwarte zaterdag! Is dat eens even genieten.

Genietend van de file en al het eten wat we mee hebben gebracht.. precies 6 koekjes. Nog een lekkere tussenstop gehad van 20 minuten

En ondertussen contact gehouden met onze host die ook aangeeft dat treinen in Kroatië eigenlijk geen vervoersmiddelen zijn hier. En dat ze tijd vrij maakt om ons alsnog op te halen. En ondertussen genieten we dan maar gewoon van het uitzicht!

Uiteindelijk eindelijk aangekomen in Split. En we stappen op een super drukke haven uit! Onze host komt ons heel lief ophalen en sprint zowat door de stad heen naar het appartement. En wij hobbelen er zweterig achteraan met onze enorme rugzakken. Onderweg geeft ze tips over waar we heen kunnen en wat de beste supermarkten zijn. In 5 minuten lopen zijn we in et kamertje, waar het lekker koel is. Zwetend staan we met zijn drieen nog even te praten, krijgen we een speedcursus split en dan kunnen we lekker gaan douchen. In de koelkast heeft onze host heel lekker watermeloen gezet.

En dan wordt het weer tijd om een planning te maken in split! Helaas kunnen we natuurlijk niet alle mooie eilanden, watervallen en stranden bezoeken, maar we hebben een leuke selectie kunnen maken!

Vervolgens zijn we eerst richting de oude stad gelopen via de al bijna afgelopen wespenmarkt. In het midden staat de Cathedraal van Split.

Met daar omheen een oude half ingevallen stad met eromheen allemaal leuke terrasjes. Eigenlijk lijkt split heel erg op rome, met de straatjes van venetie!

Vanuit de oude stad zijn we richting de haven gaan lopen. En hebben we de boulevard afgelopen. Onderweg wat eten gehaald bij de supermarkt voor bij de film vanavond. Om daarna een leuk tentje te zoeken om wat te gaan eten.

Na heel wat menukaarten vond Sifra eindelijk iets waar niet alleen vis en hamburger op de kaart stond. Dus konden we op een leuk pleintje aanschuiven!

Heerlijk gegeten! Ik (Sanne) had green noodles with seafood! En Sifra een spaghetti Boulognese. Helaas was de bediening niet geweldig, dus hebben we thuis maar een dessert genomen, een chocolade cake en wat chips terwijl we Pompeii 2 aan het kijken waren!

Toen Sifra eenmaal wakker werd ging ik weer pitten. Uiteindelijk stonden we half 10 op. Lekker rustig gedoucht en gescrubt met onze huisgemaakte scrub.

Daarna zijn we de markt op gelopen en hebben een bakkerij uitgezocht om ons ontbijt te halen. Jaaaajaaa voor een van de eerste keren ontbijten we ergens! Ik een croissant met daarin jam en Sifra een chocolade croissant.. en dat heerlijk aan de haven op de kader opgevroten samen met een stokbrood en wat water!

Toen zijn we doorgelopen naar het centrum en erachter gekomen dat het vandaag zondag is en alles eigenlijk dicht is, behalve de terrasjes. Dus zijn we op zoek gegaan naar een lekker ijszaakje. Uiteindelijk kwamen we terecht op een schattig pleintje waar we bij een ijsscoupbar/cocktailbar zijn gaan zitten.

Ondertussen was het al bijna 40 graden en liep het zweet aan alle kanten van ons af. Wij half wijerend met de menukaart op zoek gegaan naar iets verkoelends. Uiteindelijk werd het een ijscoffee en een chocoladeijsmilkshake! Samen met verkoelende cola’s en een fles Spa rood

Onder genot van ons ijsje viel er naast ons een meisje neer van de warmte. Terwijl de vriendinnen van haar heel rustig reageren en haar helpen weet het personeel niet wat ze kunnen doen dus staan met zijn alle een beetje te staren. Naja dit beschrijft in ieder geval de warmte van de dag.

Opeens kregen we een berichtje van Pablo, en niet zomaar een bericht. Namelijk het volgende:

Helaas moesten we mededelen dat we dit moesten weigeren.

Na 2 uur besloten we ook onze koelkast kamer op te zoeken om het warmste deel van de dag te vermijden. Ondertussen zijn we op zoek gegaan naar vliegtickets naar Kos en een verblijfsplaats. Dit ging allemaal net iets anders dan verwacht, aangezien we dachten dat het goedkoper was. Helaas hadden we niet gezien dat de prijzen per persoon waren en niet voor beide.. in ieder geval viel het uiteindelijk wel mee. En hebben we de tickets alsnog geboekt. Daarna was het een kwestie van iets vinden in kos, zo goedkoop mogelijk maar wel een redelijk plek. Ook dit was in een mum van tijd gebeurd! Dus toen de tassen weer over hoop halen!

Met een prachtig resultaat, nu nog hopen dat sifras tas die in het ruim moet onder de 15 kilo is..

Vervoglens nog rustig aan gedaan, even gefacetimed met het thuisfront zodat ze ook weten dat we nog leven. En vervolgens ons klaar gemaakt om lekker wat te eten met de sunset.

Bij de bakkerij hebben we twee grote pizzapunten gehaald en een fles ice tea. En hebben we een mooi plekje aan de kade uitgezocht.

Tijdens het eten komt er een meisje vlak naast ons zitten. Blijkbaar vond ze het ook wel een puik idee om aan de rand te zitten. Helaas viel dat wat tegen want PLOP, daar ging haar zonnenbril. En een paar seconde later BAM een boot recht op onze neus af. Die ons waarschijnlijk weg wilde hebben van de kade. In ieder geval heeft Sifra hem geholpen met het aanmeren van de boot, wat een kanjer!

Als het volledig donker laat eerst sief onze dop in het water vallen. Wat ons dwingt om de hele fles Ice tea op te drinken. Wat eigenlijk wel goed is aangezien we volgens mij veel te weinig drinken en veel te veel zweten. Maar ach.. dan lopen we eerst langs de haven dor over de boulevard waar we worden overvallen worden met vuurwerk

Als dit afgelopen is lopen we nog verder door naar drie broers die allemaal stunten aan het doen zijn

Helemaal voldaan kunnen we split leuk afsluiten! Maar ook een beetje vieren dat we de hele reis eigenlijk al hebben gemaakt en dat we nu naar de laatste bestemming gaan om echt vakantie te vieren en niks te doen! Morgen op naar Amsterdam, om daar over te stappen richting Kos!!

Lekker om 8 uur wakker worden, he sief?! Rustig gedoucht, laatste spulletjes in de tas gedaan en de vaat maar eens gedaan. Vervolgens nog een half uurtje op bed kunnen liggen. En toen zijn we maar richting de bakker gegaan. Aangezien we 10:00 uur onze kamer uit moesten zijn. Wel leuk verhaal, aangezien we alle deuren op slot moesten doen, maar de sleutel in de kamer moesten houden. En nee je kon het niet onder de deur door schuiven!

In ieder geval hebben wij weer aan de kade met onze stokbrood kunnen zitten.

Om 12 uur een kaartje gekocht voor de bus richting het vliegveld. Op een overvol perron moeten we onze tassen in het ruim zien te krijgen. Waar ondertussen al mensen hun tassen erin pleuren, terwijl andere hun spullen er nog uit moeten uithalen. In ieder geval wij hebben onze tassen erin en zitten op een plekje in de bus.

Op het vliegveld aangekomen stappen we naar buiten. En bij een gekke buitenbali moeten allebei onze tassen inleveren, gelukkig zonder extra kosten! Wel is het de vraag of onze tas mee gaat met onze vlucht, of die daarvoor. Omdat we er al om 13 uur zijn. En er ook een vlucht om 14 uur is naar Amsterdam. Maar dat zal vast allemaal wel goedkomen.

Binnen 1 seconde waren we ook door de douane heen. We hadden net zo goed onze ov kunnen geven, want naar je ID werd niet omgekeken.

Jammer genoeg word ons geduld weer op de proef gesteld. Dus zitten we weer als twee zielige wervers op de grond.

Heel veel easy jets, maar geen voor ons. En dat duurt ook nog wel even. Ondertussen is het al 18:30 en nog steeds geen vliegtuig, maar wel gratis eten

Eindelijk mochten we 18:40 gaan boarden. En konden we afscheid nemen van ons harde stuk grond.

Heel leuk zaten we om 19 uur eindelijk in het vliegtuig!

Maar dat betekent natuurlijk niet dat we de lucht in gaan. Want wegens het drukke vliegverkeer kan er pas over 2 uur worden gevlogen. En als compensatie kregen we helemaal gratis een glas kraanwater! WOEHOE! Uiteindelijk kunnen we 20:45 de lucht in.. en geloof me, sifras gezicht straalde doodsangst uit toen we de lucht in gingen. Terwijl ik op achter een stoel zat met een kapot tafeltjes die om de 5 minuten neerklapte op m’n schoot. Maar uiteindelijk gaat het erom dat we van A naar B zijn gevlogen! Nu alleen de volgende struggle, aangezien we 23 uur landen en morgenochtend wee om 5 uur op Schiphol moeten zijn.. zou het het waard zijn om nog naar de tante van Sifra te gaan of niet.. In ieder geval zorgen voor als we onze tassen weer hebben! Nu maar even muziek in de oren, lezen en wat pitten!

Rond 22:45 komen we eindelijk aan op Schiphol. Waar we als eerste het vliegtuig uit kunnen stappen, om vervolgens ondervraagd te worden door de douane en herenigd te worden met onze tassies.

Toen de eerst volgende trein richting Amsterdam centraal gepakt om daarna het pondje te nemen naar de andere kant waar de oom van Sifra ons met de auto op stond te wachten.

Bij hun thuis zaten ze met ze alle met smart op ons te wachten! Hebben we alle verhalen verteld, ons reisboekje laten zien, film gekeken en lekker chips met watermeloen gegeten. En natuurlijk een foto gemaakt met ze alle, zodat we achteraf aan Fred en Judith kunnen laten zien dat we gewoon in Amsterdam waren haha

Rond een uur of 01:30 zijn we richting de kamer gegaan om onze tassen te herinpakken, ieder maar een paar kledingstukken zodat we alleen een tas handbagage mee kunnen nemen! En vervolgens de wekker gezet om maar lekker naar Kos te gaan!!!

Onderweg komen we nog heel vredig de sunset tegen. En uiteindelijk arriveren we 6:30 bij Schiphol.

Eenmaal bij de Bali begint al het gezeik. Want ja.. zo’n 45 minuten voordat het vliegtuig de lucht in gaat is ook een beetje krap. Dus de vrouw zei eigenlijk indirect dat we het best naar huis konden gaan.

Toch zijn we nog naar de Bali gegaan van Corendon om nog te proberen de vlucht te halen. Gelukkig helpt een lief meisje ons verder. Wel geeft ze aan dat het op eigen risico is of we het halen of niet. Dus opnieuwe proberen in te checken zodat we onze boardingpass krijgen. Wel moeten we helemaal naar hal 1 om door de controle te mogen. En natuurlijk was onze incheck bij 31... dus om 7:05 sprinten we richting de andere kant van Schiphol. Wat allemaal iets te enthousiast was, aangezien we bij check-in nummer 8 al helemaal op waren. Eenmaal bij hal 1 gooien we onze spullen in de bakken om door de scan te gaan. Gelukkig snapt de vrouw dat we heel veel haast hebben.. want heel rustig zegt ze nog dat we alle vloeibare stoffen eruit moeten doen. En open? Achja door de scan, 3 seconde wachten met je armen omhoog. En weer door! Nu doorsprinten naar gate d62.. poaaaaahhh. Nadat we iedereen omver hadden gelopen kwamen we gewoon nog net voor de gate met de laatste mensen in de rij die willen instappen. WE HADDEN HET GEWOON GEHAALD!!!!!

Helemaal bezweet en stinkend stappen we super opgelucht het vliegtuig in. Gelukkig zitten er mensen op onze plek.. maar zo geregeld. Naast sief zat een collega van haar, heel toevallig. Alleen ik (Sanne) had het niet door.. dus ik was al beetje gek aan het kijken, waarom maak je een selfie met sief.. wat een gekkie. Bleek gewoon een bekende te zijn.

Ook komen we nog een leuk eiland in griekeland tegen voor Sifra:

Daar gaan we dus niet heen. We twijfelen in ieder geval of we naar Santorini gaan of Kefalonia. Waarbij kefalonia het eiland is wat nog niet door het massatoerisme is ontdekt en ons meer aanspreekt.

Aangekomen lopen we gelijk door en staan we zo buiten het vliegveld. Op naar het bushokje waar we met een aantal staan te wachten. Blijkbaar gaat de bus dus maar 1x per dag om 15:40, wat nog wel erg lang duurde. Dus hebben we samen met twee jongens die ook naar kos stad moeten een taxi gesplit! De taxichauffeurs deden nog wel heel moeilijk, omdat ze natuurlijk anders 2x 37€ binnen hadden en nu maar 1x keer. In de taxi hadden we het heel gezellig en hebben we onze verhalen leuk kunnen vertellen. Vooral het verhaal van vanochtend.. na de rit was het splitten en op naar ons hotel, aangezien we bij die van hun afgezet werden. Maar voordat we weg gingen moesten ze natuurlijk nog wel even om onze nummer vragen zodat we misschien nog wat zouden kunnen doen met zijn vieren. Ons hotel was maar 5 minuten hier vandaan.

Na het inchecken hebben we onze tas gedumpt, gedoucht, bikini aangedaan en de hele middag lekker op het strand gelegen!

Daarna zijn we nog even om gaan kleden in het hotel en om richting de strip van Kos te gaan. Lekker door de straatje gestruind en naar souveniertjes gekeken. Gelukkig hadden we bijna geen geld mee, anders hadden we alles alweer uitgegeven.

Daarna hebben we nog een ijsje gegeten en zijn we rond een uur of 23 lekker naar de hotelkamer gegaan om lekker te pitten. Bijna in slaap worden we nog geappt door de twee jongens uit de taxi die vragen of we vandaag nog uitgaan. HELAAS, slapen voor ons. Morgen kunnen we wel de stad in, want dan is Pien jarig!! Joe

Een klein buffetje staan voor ons klaar. Met keuze zat. En dan gaan lekker buiten naast het zwembad zitten.

Vervolgens ons in bikini gehesen en richting het strand gegaan om ons daar te settelen.