Om even bij het einde te beginnen. We zijn gisteren veilig in Cairns aangekomen en hebben het HÉÉRLIJK hier...
En dan nu chonologisch gezien:
Op 11 december hebben Uulke en Marja (Claudia's ouders) ons door de sneeuwstorm naar het Ibis hotel in Badhoevedorp gebracht. Daar een nachtje geslapen (hoewel, het was vrij rumoerig dus erg goed lukte dat ook weer niet) en 12 december 's morgens lekker op tijd (7.10u) met de pendelbus naar Schiphol.
Er was sprake van chaos op Schiphol Airport, maar wij hebben daar eigenlijk niks van gemerkt. Soms is het een voordeel om rolstoelgebruiker te zijn. Toen wij bij de incheckbalie van Singapore Airlines aankwamen stond er nog geen rij en bij de veiligheidscontrole ook nog niet echt. De paar mensen die er stonden mochten we 'bypassen' omdat Sal niet door de reguliere bodyscanner kan. Hij werd gefouilleerd terwijl ik de halve koffers uitpakte (laptops eruit, vloeistoffen eruit etc.). We haalden een ontbijtje bij Starbucks en raakten met een gezellige Canadees aan de praat, dus de tijd vloog ook om.
We waren mooi op tijd bij de gate en konden als eersten boarden.
Filmpje Sal boarden m.b.v. isle chair
Ons vliegtuig (een Airbus 380) was van alle luxe voorzien. Een 11 inch multimedia scherm en pockets waarin we alle zooi kwijt konden voor een vlucht van 12.5 uur. Hoe hebben we die tijd dan doorgebracht? Door spelletjes tegen elkaar te spelen (Battleship en Tetris), twee films te kijken en een stuk of wat afleveringen van '2 Broke Girls'. Daarnaast deden we verscheidene pogingen tot slapen.
De één wat succesvoller dan de ander, er waren namelijk nogal wat kinderen aan boord en die hebben de neiging tot het maken van (veel) geluid... De maaltijden waren lekker! Zeker voor vliegtuig catering. Nr 1. tot nu toe!
Filmpje na de eerste landing:
De tussenstop in Singapore was wat ons betreft geen succes. Hoewel er op Schiphol heel duidelijk was afgesproken dat Sal zijn eigen rolstoel naar de Gate zou worden gebracht gebeurde dat niet... In plaats daarvan kwamen ze met een schandalig slecht oud barrel zonder enige steun in de rugleuning, met hele hoge armleuningen en die VÉÉL te breed was voor Sal (Claudia had er nog wel naast gepast). Conclusie niet mee te rijden en erg slecht voor Sal zijn rug, die toch al een opdoffer had gekregen door dik 12 uur stil zitten. Als klap op de vuurpijl werden we ook nog door een assistentie medewerker naar een achteraf gelegen assistentie balie hokje gebracht waar zij wilden dat wij een uur zouden wachten. Ja DAAAAAG! Wij gingen nog even het vliegveld over voor een kop koffie/thee. De winkels bezoeken was geen succes met het rolstoel-bakbeest. Tegen de tijd dat er eind-e-lijk iemand kwam om Sal de Isle Chair te brengen en daarmee naar de gate te gaan waren we flink uit onze slof geschoten tegen het personeel al daar. Waarschijnlijk hadden we er nogsteeds gezeten wanneer we dat niet hadden gedaan. 🤬
Video opstijgen Singapore:
Het Silkair vliegtuig (een oude 737) had nog het meest weg van een Ryanair zusje. Al kregen we hier wel gratis drinken en snacks en een 'maaltijd' (te ranzig om op te eten 🤢).
Boven foto Skyline Singapore
Onder vliegen we Australië binnen (video)
Maar gelukkig was de rolstoel netjes aan boord gekomen en kregen we die bij de gate in Cairns wel direct terug.
We hadden ons op allerlei perikelen bij de Australische douane voorbereid, maar we hoefden niet eens één koffer open te maken. Eén keer vertellen dat we niks illegaals bij ons hadden was genoeg. Pff, fijn. Maar hadden we dat geweten, dan had Sal niet naar Den Haag en Assen hoeven rijden voor een Apostille stempel op zijn medicijnpaspoort. Ach ja.
Het zat allemaal mee in elk geval. Bij de balie van AVIS kregen we écht waar een huur auto met handbediening voor de komende twee weken tot en met Kerstmis!
Het Cairns Plaza hotel is ook helemaal naar wens, aan de 'Esplanade' ofwel de Boulevard, 50m van de zee keurig ingericht en onze kamer is helemaal aangepast.
We zijn 's avonds richting het dorp gestrolled (de samenvoeging van rollen (Sal) en wandelen (Claudia). Heerlijk sfeerproeven. De mensen op de Boulevard, de gezellige zitjes met 'barbies' (public barbecues), het openbare zwembad zonder hekken of toegangsprijzen, de gezellige kroegjes en restaurantjes... Australië, je bent gelukkig niks veranderd sinds het bezoek van Claudia 2008.
Uiteindelijk gegeten bij Rattle 'n Hum.
Rond 22.30u terug op de hotelkamer. Al snel viel Sal om van de slaap (niet letterlijk, al scheelde het niet veel ha ha) en zijn we dus op tijd in bed geploft.
Alles bij elkaar in 38 uur zo'n 8 uur geslapen (gerekend van begin nacht 11-12 tot begin nacht 13-12). Kortom: we waren toe aan een goede nachtrust maar voelden ons heerlijk ZEN!